Ποδόσφαιρο και πολιτική

O Ντιέγκο Μαρνατόνα με τον επιστήθιο φίλο του Φιντέλ Κάστρο

  Το ποδόσφαιρο έχει μακρά ιστορία. Τη μορφή που έχει σήμερα την πήρε στην Αγγλία το 1863. Συμπτωματικά, την ίδια χρονιά στην Γερμανία ιδρύθηκε το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ανέκαθεν το ποδόσφαιρο ήταν άθλημα της εργατικής τάξης παρόλο τις προσπάθειες που έγιναν για να ενταχθεί στην πολιτική της αστικής τάξης. Πράξη πολύ λογική αφού όπως και το ποδόσφαιρο έτσι και η πολιτική απευθύνεται σε μάζες. Ορισμένοι μάλιστα αποκαλούν το ποδόσφαιρο ’’όπιο του λαού’’, παραφράζοντας τη ρήση του Μαρξ για τη θρησκεία.

 Το ποδόσφαιρο γεννήθηκε από την ανάγκη των εργατών να ψυχαγωγηθούν στον ελεύθερο χρόνο που τους έμενε όταν δεν δούλευαν στα εργοστάσια-κάτεργα του 18^ου και 19^ου αιώνα. Πέρα από αυτό το γεγονός, το ποδόσφαιρο είναι ’’δημοκρατικό’’ άθλημα καθώς όλοι έχουν το δικαίωμα να κλωτσήσουν μια μπάλα. Και ο ψηλός και ο κοντός. Και ο αδύνατος και ο χοντρός. Όλοι μπορούν να παρακολουθήσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Είναι ίσως το μοναδικό άθλημα όπου η εξέδρα μπορεί να επιβάλει την θέλησή της στον διαιτητή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν αποβλήθηκε ο Πελέ σε αγώνα στην Κολομβία το πλήθος ξεσηκώθηκε και ο Βραζιλιάνος πέρασε ξανά στον αγώνα έχοντας δει την κόκκινη κάρτα και ο διαιτητής αντικαταστάθηκε από άλλον!

  

 Ο φασισμός ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το ποδόσφαιρο. Στο Μουντιάλ του 1934 ο Μουσολίνι μετέτρεψε την διοργάνωση σε προπαγανδιστική φιέστα του καθεστώτος του. Η κατάκτηση του τροπαίου από την Ιταλία έδωσε αφορμή για την ίδια την προπαγάνδα. Η τύχη των παικτών της Αυστριακής Βούντερτιμ όταν η χώρα τους προσαρτήθηκε στην ναζιστική Γερμανία είναι γνωστή. Όσοι δεν προσαρμόστηκαν στην νέα πραγματικότητα, ’’χάθηκαν’’.

ο Ιταλός φασίστας Μουσολίνι

  Στο αντίστοιχο Μουντιάλ του 1978 που κατέκτησε η διοργανώτρια Αργεντινή, η διαιτησία έβαλε το ’’χέρι’’ της στον περιβόητο αγώνα της Αργεντινής με το Περού. Ο σκοπός επετεύχθη καθώς ο λαός βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει ξεχνώντας για λίγο τα βάσανα από το καθεστώς του Βιντέλα. Αλλά και στην Ελλάδα η πορεία του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο Πρωταθλητριών  είχε την υποστήριξη της χούντας, ενώ πολλά λέχθηκαν για τον τρόπο που απέκλεισαν οι ’’πράσινοι’’ τον Ερυθρό Αστέρα στα ημιτελικά.

Προσθήκη λεζάντας

 Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Στα μέσα του 18^ου αιώνα εργάτες του σιδηροδρόμου του Μάντσεστερ ίδρυσαν τη Νιούτον Χιθ η οποία μετονομάστηκε αργότερα σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Άγγλοι νάυτες ίδρυσαν την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Αναρχικοί ίδρυσαν το 1890 την Παναχαϊκή στην Πάτρα αφού τα κοκκινόμαυρα χρώματά της μόνο τυχαία δεν είναι. Οι οπαδοί της Ζανκτ Παόυλι του Αμβούργου είναι στην πλειοψηφία τους ’’πανκ’’, αριστεροί, αναρχικοί και αντιρατσιστές. Η ’’κόκκινη’’ ομάδα στην Ιταλία είναι το Λιβόρνο, καθώς στην συγκεκριμένη πόλη της Τοσκάνης ιδρύθηκε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Η Ίντερ είναι η αγαπημένη ομάδα του υποδιοικητή των Ζαπατίστας, Μάρκος. Το 1891 η ίδρυση της Μπαρτσελόνα ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή ίδρυση ομάδας για τους Καταλανούς. Το 1936 η Μπάρτσα έκανε περιοδεία σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Μεξικό με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για τις Διεθνείς Ταξιαρχίες του Δημοκρατικού στρατού. 

ΜΙΤΑKS