Οικονομική κρίση στο ελληνικό ποδόσφαιρο: Ευχή ή Κατάρα?

Τα τελευταία 2 χρόνια ο όρος "οικονομική κρίση" έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Ειδικά, μετά την έλευση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και η ανεργία είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν πλέον την καθημερινότητά μας...

Το ποδόσφαιρο, παγκοσμίως, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο, πόσο μάλλον στον ελληνικό χώρο, που ποτέ δε φημιζόταν για την οικονομική του ευρωστία. Τα κύρια έσοδα των ομάδων αποτελούν τα τηλεοπτικά, καθώς και τα εισιτήρια διαρκείας, αντί για έναν μεγαλομέτοχο όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των ομάδων, των ανεπτυγμένων ποδοσφαιρικά χωρών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι ομάδες να μην έχουν τα απαιτούμενα κεφάλαια για την ανάπτυξη, αλλά ακόμη και για τη βιωσιμότητά τους. Από φέτος όμως, τα κριτήρια αδειοδοτήσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας εξομοιώθηκαν με αυτά της Uefa, πράγμα το οποίο σημαίνει πως πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα, χωρίς οικονομικά ανοίγματα ή οφειλές προς δημόσιο ή τρίτους. Ομάδες που δεν θα συμμορφώνονται με τους κανονισμούς θα υποβιβάζονται, χωρίς να υπάρχει η παρέμβαση της πολιτείας όπως γινόταν έως τώρα, στα ιστορικά σωματεία της χώρας μας. Επιπλέον, από το 2013 (οικονομικό έτος 2012) τίθεται σε εφαρμογή το "financial fairplay" της Uefa. Τι σημαίνει αυτό? Ότι όσες ομάδες εμφανίζουν ζημίες πάνω από 5 εκατ. ευρώ, θα είναι υποχρεωμένες να καταβάλουν το ποσό αυτό στους οφειλέτες, πιστοποιημένα, ειδάλλως θα παραπέμπονται στην πειθαρχική επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, όπου θα επιβάλλονται περαιτέρω κυρώσεις.

Τα δεδομένα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα, πως όλες οι ομάδες θα αναγκαστούν να μειώσουν δραστικά το μπάτζετ τους. Αυτό σημαίνει μειώσεις ή ακόμα και λύσεις συμβολαίων, τα οποία είναι δυσβάσταχτα για τον οικονομικό προϋπολογισμό των ομάδων. Στην καλύτερη περίπτωση οδηγούμαστε στην πώληση παικτών με οικονομικά δεδομένα όμως, πολύ μικρότερα από αυτά προηγουμένων ετών. Βραχυπρόθεσμα, αυτο θα σήμαινε την αγωνιστική αποδυνάμωση των ομάδων. Αν αναλύσουμε μακροπρόθεσμα όμως το θέμα, ίσως δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Τι αποτελεί, άραγε, τη βάση ανάπτυξης μιας υγιούς οικονομικά αλλά και αγωνιστικά ομάδος?
Η απάντηση είναι: η οργάνωση! Αν δίναμε ποσοστιαία τη σχέση χρημάτων και οργάνωσης που χρειάζονται για την ανάπτυξη μιας ομάδος, αυτά θα ήταν 70% οργάνωση και 30% χρήματα. Και αυτό το 30% των χρημάτων είναι ο προϋπολογισμός της οργάνωσης. Όταν αναφέρουμε τη λέξη οργάνωση εννοούμε φυσικά τα τμήματα υποδομής, τις εγκαταστάσεις, τα προπονητικά κέντρα καθώς και το τμήμα scouting των ομάδων. Αν όλα αυτά υπάρχουν και δουλευτούν σωστά με το κατάλληλο προσωπικό και την απαραίτητη τεχνογνωσία, τότε το μέλλον μόνο ευοίωνο προβλέπεται. Μπαρτσελόνα, Πόρτο, Λυών, Άγιαξ, Άρσεναλ είναι μόνο μερικά παραδείγματα ομάδων που δουλεύουν ακριβώς με αυτό το μοντέλο και καταφέρνουν όχι μόνο να πρωταγωνιστούν στο ευρωπαϊκό στερέωμα, αλλά να είναι και υγιείς οικονομικά. Η Πόρτο ειδικά φημίζεται στην αγορά φτηνών και άγνωστων στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό παικτών, οι οποίοι δουλεύονται και πωλούνται πανάκριβα στις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Φοβερό τμήμα scouting. Η Μπαρτσελόνα από την άλλη, για κάποιους η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, έχει στην ενδεκάδα της 8 παίκτες οι οποίοι προέρχονται από τα τμήματα υποδομής της. Πραγματικά εντυπωσιακό αν αναλογιστούμε τα τεράστια οικονομικά της δεδομένα. Δύο απλά παραδείγματα αρμονικής συνύπαρξης τεχνογνωσίας αλλά και εγκαταστάσεων-υποδομών.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα η οργάνωση αυτή βρίσκεται ακόμα σε εμβρϋακό στάδιο. Τα τμήματα υποδομής και το τμήμα scouting είναι υποτυπώδη. Η νοοτροπία μας είναι πως η μεταγραφή είναι σίγουρα καλύτερη από την προώθηση ενός νεαρού ταλέντου. Διότι ταλέντα υπάρχουν, αλλά ποτέ δεν δουλεύονται σωστά ώστε να αναπτυχθούν και να προωθηθούν. Αλλά πως να γίνει αυτό, όταν ακόμα και σε ερασιτεχνικά σωματεία κυριαρχούν οι μεταγραφές και οι σκοπιμότητες, αντί της προώθησης μικρών παιδιών και της διασκέδασης του αθλήματος. Υπάρχουν, φυσικά, και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Άνθρωποι, δηλαδή που αγαπούν το άθλημα και τον αθλητισμό γενικότερα και προσπαθούν να το προάγουν με το σωστό τρόπο. Δυστυχώς όμως αποτελούν την εξαίρεση! Γι' αυτό και απέχουμε δεκαετίες από τις σύγχρονες ποδοσφαιρικά χώρες.

Με τις αλλαγές που συντελούνται, όμως, τώρα στην παγκόσμια οικονομία όλα αυτά αργά ή γρήγορα θα σταματήσουν. Η οργάνωση των αθλητικών σωματείων και η προσοχή στα τμήματα υποδομής θα είναι ο μοναδικός δρόμος προς την εξυγίανση. Για κάποιους, που δεν θέλουν το καλό του ποδοσφαίρου απλώς ζουν παρασιτικά σε αυτό, μπορεί να ακούγεται ως αναγκαίο κακό, αλλά για όλους τους υπόλοιπους που αγαπούν το ποδόσφαιρο, είναι ο μοναδικός τρόπος όχι μόνο για να αντιμετωπιστεί η κρίση, αλλά και για να αναπτυχθούμε ποδοσφαιρικά ως χώρα! Από μόνοι μας, δυστυχώς, το παρελθόν δείχνει ότι δεν είμαστε ικανοί να το καταφέρουμε. Ολόκληρη κατάκτηση Εuro δεν μπορέσαμε να την αξιοποιήσουμε για να βελτιωθούμε ποδοσφαιρικά, με αποτέλεσμα να είμαστε δυστυχώς ακόμα στο ίδιο επίπεδο.

Λέτε τελικά η οικονομική κρίση στο ελληνικό ποδόσφαιρο να μας κάνει ποδοσφαιρικά καλύτερους? Λέτε τελικά η οικονομική κρίση στο ελληνικό ποδόσφαιρο να μας κάνει να το δούμε από την σωστή πλευρά του? Λέτε τελικά η οικονομική κρίση στο ελληνικό ποδόσφαιρο να είναι ευχή και όχι κατάρα? Η απάντηση δική σας...