'Οταν χάνεται η χαρά του παιχνιδιού...

Το ποδόσφαιρο, όπως και όλα τα αθλήματα άλλωστε, είναι ένα παιχνίδι. Όπως ακριβώς το ακούτε. Ένα παιχνίδι, σαν τα υπόλοιπα που παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά. Τότε που το τέρμα ήταν δύο πέτρες, δύο κάδοι, δύο μπλούζες ή ό,τι άλλο βρίσκαμε ! Τότε που ήταν πλεονέκτημα το να έχεις μια μπάλα, ακόμα κι αν αυτή ήταν "αερόμπαλα", γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις τη θέση της μπάλας κατείχε ένα τενεκεδένιο κουτάκι αναψυκτικού ή κανένα αλουμινόχαρτο. Τότε που ρωτούσαμε αν θα παίξουμε με καινούριους ή παλιούς (κανονισμούς). Τότε που παίζαμε παγκότερμα και λέγαμε "σκάει τρεις" για να δούμε ποιος θα έχει τη μπάλα στην αρχή. Κι όμως...Χαιρόμασταν το...παιχνίδι!

Θυμάμαι άπειρες φορές τον εαυτό μου να γυρνάει σπίτι από την αλάνα ματωμένος, ακόμα και να έχει πληγές, οι οποίες έκαναν να κλείσουν κανένα μήνα, γιατί καθημερινά άνοιγαν ξανά. Κι όλα αυτά γιατί; Για τη χαρά του γκολ. Για τη χαρά να δεις το αλουμινόχαρτο ή τη μπάλα να χτυπάει στον τοίχο, που σήμαινε ότι έχει μπει γκολ. Για τη χαρά να κερδίσεις το φίλο σου, ώστε να του κάνεις μετά πλάκα στο σχολείο. Για τις διαφωνίες αν η μπάλα που πέρασε πάνω από την μπλούζα ήταν τελικά δοκάρι και μέσα ή δοκάρι και έξω. Ακόμα και για την απογοήτευση και τη στεναχώρια που ένιωθες όταν έχανες και ήθελες να ξαναπαίξεις για να "πάρεις το αίμα σου πίσω". Κι όλα αυτά, χωρίς κανένα έπαθλο. Το έπαθλο ήταν μόνο η χαρά. Άντε και κανένα χάρτινο κύπελλο, που μας έφτιαχναν οι γονείς μας για να λέμε ότι κερδίσαμε κάτι.

Σε σχέση με τότε έχουν αλλάξει πολλά. Και πάνω από όλα μεγαλώσαμε. Άλλαξε ο τρόπος που σκεφτόμαστε και κυρίως έχουμε χάσει την αθωότητα εκείνη, με την οποία παίζαμε και χαιρόμασταν.

Συνεχίζουμε να αγαπάμε αυτό το παιχνίδι και για κάποιους από εμάς αποτελεί, μάλιστα, καθημερινή ασχολία και αντικείμενο συζήτησης. Μιας συζήτησης, όμως, η οποία έχει να κάνει πλέον με οτιδήποτε άλλο εκτός από το ίδιο το παιχνίδι. Παρασκήνιο, στημένα παιχνίδια, διαιτησίες, λεφτά από το στοίχημα και πολλά άλλα μας έχουν κάνει καχύποπτους. Μας έχουν κάνει να μην πιστεύουμε τίποτα. Συζητήσεις επί συζητήσεων γύρω από τα οικονομικά μιας ομάδας και πώς θα ανταπεξέλθει στο μέλλον. Συζητήσεις πολλές γύρω από το ποιο ματς είναι στημένο και αν έχει παιχτεί στο στοίχημα ώστε να βγει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Άλλες τόσες συζητήσεις για το ποιος θα παίξει διαιτητής και τί είναι αυτός. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που αυτό το στοίχημα μπήκε στη ζωή μας. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους που έχει χαθεί το παιχνίδι. Όλα είναι πλέον επαγγελματικά. Όλοι κοιτάνε πώς θα βγάλουν λεφτά από το κακόμοιρο αυτό παιχνίδι. Όλοι μας έχουμε γίνει προπονητές, γιατροί, οικονομολόγοι, λογιστές και οτιδήποτε άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, εκτός από θεατές και παίκτες πολλές φορές, του ίδιου του παιχνιδιού.

Από την άλλη οι οπαδοί σκοτώνονται κάθε Σαββατοκύριακο στα γήπεδα. Άλλη μεγάλη ασχολία και ατελείωτες συζητήσεις πάνω σε αυτό το θέμα. Όχι εμείς κάναμε "ντου", όχι οι άλλοι "έφαγαν" περισσότερο ξύλο, όχι οι τρίτοι είναι περισσότερο μάγκες και "αφεντικά της πόλης". Οι άλλοι δεν τιμωρήθηκαν, εμείς γιατί να τιμωρηθούμε; Φυλακές, νοσοκομεία, αστυνομίες...Ε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Δεν θέλω τίποτε από όλα αυτά. Ένα πράγμα θέλω μόνο. Να με αφήνετε να βλέπω το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι. Να το χαίρομαι! Να χάνω και να στεναχωριέμαι επειδή ο αντίπαλος ήταν καλύτερος και με κέρδισε. Κι όχι να σκέφτομαι τις αποφάσεις του διαιτητή ή αν ήταν στημένο για το στοίχημα. Να κερδίζει μια μικρότερη ομάδα την μεγαλύτερη και να μη πηγαίνει το μυαλό μου αμέσως στο πονηρό. Να ασχολούμαι με τον αγώνα που έγινε και όχι τι έγινε στα αποδυτήρια των διαιτητών ή τί ειπώθηκε πριν από τον αγώνα. Να μη με νοιάζει τί λέει ο ισολογισμός της ομάδας μου και πού πήγαν τα λεφτά. Δεν το αντέχω άλλο αυτό!

Ίσως κάποιοι με πείτε ρομαντικό, αλλά αυτό είναι το νόημα του παιχνιδιού. Έτσι μεγάλωσα και αυτό θέλω ακόμα και τώρα. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν φοράς το σορτσάκι και ξεκινάς να κλωστάς τη μπάλα, όσο μεγάλος κι αν είσαι ηλικιακά, μέσα σου νιώθεις παιδί. Για την ακρίβεια, ένα μεγάλο παιδί. Γι' αυτό σας παρακαλώ, μη μου το χαλάτε! Δώστε μου πίσω τη χαμένη αθωότητα του παιχνιδιού...



ΥΓ. Σκόπιμα χρησιμοποιείται πάρα πολλές φορές στο κείμενο η λέξη "παιχνίδι" γιατί θέλω να τονίσω ότι πρόκειται για αυτό ακριβώς. Για ένα παιχνίδι!