Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα για τις ακαδημίες και τα φυτώρια των ομάδων,μου δίνεται η δυνατότητα να φέρω στο προσκήνιο ένα θέμα αρκετά υποβαθμισμένο στην χώρα μας.
Σε συζητήσεις με διάφορους προπονητές,η ερώτηση που τους έκανα πάντα ήταν αν θεωρούν ότι η προπόνηση των μικρών παιδιών είναι ευκολότερη ή δυσκολότερη από την αντίστοιχη ενός επαγγελματία.Όλοι ανεξαιρέτως παραδέχθηκαν ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να προπονήσεις ένα νεαρό αθλητή,του οποίου ο χαρακτήρας πλάθεται ακόμα παρά τον επαγγελματία,ο οποίος γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.Οι ευθύνες είναι μεγάλες και απαιτείται να είσαι πολύ προσεχτικός και να γνωρίζεις τι πρέπει να πεις και πως θα το εκφράσεις.Η ενασχόληση με τις παιδικές ηλικίες απαιτεί όχι μόνο αγάπη γι αυτό που κάνεις αλλά και τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορείς να ανταπεξέλθεις σε όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν από την καθημερινή τριβή με ένα παιδί.Με απλά λόγια σε αυτές τι θέσεις δεν θα έπρεπε να βρίσκονται απλά προπονητές αλλά παιδαγωγοί ικανοί να διαμορφώσουν σωστές προσωπικότητες.
Στην Ελλάδα,το να είναι κάποιος προπονητής σε τμήμα ακαδημιών δεν απαιτεί κάποιο χαρτί που να αποδεικνύει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει τις γνώσεις και την ικανότητα να διδάξει σε παιδάκια.Κατα καιρούς έχουμε δει διάφορους ανθρώπους στις ομάδες των περιοχών μας να προπονούν τα παιδιά μας.Ανθρώπους που δεν γνωρίζουν πώς να συμπεριφερθούν όχι γιατί δεν έχουν τις γνώσεις του αντικειμένου-που και αυτό συμβαίνει-αλλά επειδή δεν ξέρουν πώς να μιλήσουν στα παιδιά.Πόσες φορές έχετε δει προπονητές να φωνάζουν τα παιδιά κι αυτά να κλαίνε;Πόσες φορές τους έχετε δει να βρίζουν μπροστά τους ή να τα κακομεταχειρίζονται;
Σε αντίθεση με την χώρα μας,στην Μεγάλη Βρετανία και γενικότερα στις χώρες του εξωτερικού,δίνεται μεγάλη έμφαση σε αυτές τις ηλικίες και οι άνθρωποι που ασχολούνται είναι ειδικευμένοι σε θέματα ψυχολογίας.Θεωρούν δεδομένο ότι το παιδί δεν το φωνάζεις,δεν του μιλάς άσχημα,δεν το κάνεις να κλαίει..Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει και μία ομάδα ψυχολόγων στην ακαδημία που συζητάει με τα παιδιά με σκοπό την υποστήριξη και την ενθάρρυνσή τους.Η καθημερινή ενασχόληση ενός παιδιού με τον αθλητισμό σφυρηλατεί την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του.Ο νεαρός αθλητής μαθαίνει να αποκτά πειθαρχία,βάζει στόχους και προσπαθεί να ανακαλύψει τα όρια του εαυτού του.Όλα αυτά ένας προπονητής-παιδαγωγός θα πρέπει να έχει την ικανότητα να του τα δείξει με τον σωστό τρόπο.
Οι ομάδες ..και οι φιλόδοξοι γονείς
Στην Ελλάδα θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά το πώς θα γίνουν πρωταθλητές αλλά ξεχνάμε να τους δείξουμε πως θα γίνουν πρώτα αθλητές.Σκοπός μας είναι να τους δείξουμε πως θα κερδίσουν κι όχι πως θα χαρούν το παιχνίδι με αποτέλεσμα αργότερα να επιζητούν τη νίκη με οποιοδήποτε τίμημα.Οι λόγοι που γίνεται αυτό είναι πολλοί και δεν είναι απλοί.Δεν είναι μόνο οι προπονητές που δεν είναι ικανοί αλλά είναι και η πίεση των ομάδων για το αποτέλεσμα.Γιατί να φταίει ο προπονητής ενός παιδικού τμήματος όταν το σωματείο στο οποίο εργάζεται βάζει ως πρώτο στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος;Αρκεί κάποιος να δει έναν αγώνα τελικής φάσης ανάμεσα σε Π.Α.Ο.Κ. και Άρη ή Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό σε παιδικό πρωτάθλημα για να καταλάβει το πρόβλημα.
Πέρα από όλα τα παραπάνω,σύνηθες είναι και το φαινόμενο πολλοί γονείς να πιέζουν,να πληρώνουν και να κάνουν ότι χρειάζεται για να δουν το παιδί τους να προωθείται.Συνήθως είναι άνθρωποι,οι οποίοι θέλουν να δουν τα παιδιά τους να πετυχαίνουν αυτό που δεν κατάφεραν αυτοί και να αποκτήσουν τα χρήματα και την δημοσιότητα που δεν μπόρεσαν μόνοι τους.Τι εικόνα όμως θα σχηματίσει ένα παιδί που αδικείται για την κοινωνία στην οποία μεγαλώνει;Ποια θα είναι η άποψή του για τον αθλητισμό και ποιες οι αρχές του;Οι νεαροί αθλητές με αυτόν τον τρόπο γνωρίζουν,από τα πρώτα τους βήματα κιόλας,την αρνητική πλευρά του αθλητισμού,γίνονται σκληροί και μαθαίνουν κι αυτοί να προωθούν τον εαυτό τους με κάθε τίμημα.Μαθαίνουν να θέλουν το κακό του συναθλητή τους και ο συναγωνισμός γίνεται ανταγωνισμός ακόμα και σε μέλη της ίδιας ομάδας.
Γι αυτόν και για όλους τους παραπάνω λόγους ένας προπονητής-παιδαγωγός θα πρέπει να έχει προσωπικότητα κι αρχές!Όρια και ηθική τα οποία κανείς δεν θα μπορεί να ξεπεράσει.Πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και τις ομάδες και τους γονείς.Σκοπός του είναι η ίση αντιμετώπιση όλων των παιδιών που θα προπονεί,χωρίς προκαταλήψεις και διακρίσεις.Για τα παιδιά οι προπονητές τους είναι πρότυπα και τα πρότυπα πρέπει να λειτουργούν και να φέρονται σωστά και δίκαια απέναντι σε όλους.
Επομένως χρειάζονται άνθρωποι σε αυτή την θέση ικανοί να επικοινωνήσουν με τους νεαρούς αθλητές τους,με σφαιρική γνώση του αντικειμένου τους,με μεταδοτικότητα και υπομονή ώστε τα παιδιά μας να γίνουν πρώτα σωστοί άνθρωποι κι αθλητές κι ύστερα πρωταθλητές.
Δημοσίευση σχολίου