Φάκελος Άρης

Ανοίγοντας το «φάκελο» του Άρη θα επικεντρωθούμε κυρίως στο υπάρχον ρόστερ και στην ανάλυση της απόδοσης αυτών των παιχτών τη σεζόν που μας πέρασε καθώς και στις προσδοκίες για τη νέα, ενώ θα αναφερθούμε και σε προσθήκες που κρίνονται απαραίτητες για το σχεδιασμό της ομάδας.

Πριν περάσουμε στην ανάλυση θα ήθελα να πω δυο λόγια για τη χρονιά που μας πέρασε κάνοντας έναν μίνι απολογισμό.
Για άλλη μια χρονιά η διοίκηση της ΠΑΕ παρουσίασε το γνωστό πλάνο: Πολλές μεταγραφές-Περισσότεροι του ενός προπονητές. Η ομάδα έχει σκαμπανεβάσματα με αποτέλεσμα να αποτύχει στους εγχώριους στόχους που είχε θέσει εξ αρχής (κύπελλο και έξοδος στην ευρώπη). Το μόνο θετικό, η αξιοπρόσεχτη πορεία στην ευρώπη με εμφανίσεις «άλλου» επιπέδου και νίκες επί της κατόχου του Europa League, καθώς επίσης και η διατήρηση του εντός έδρας αήττητου για άλλη μια χρονιά (42η χρονιά!).

Στο θέμα προπονητή η διοίκηση φαίνεται να πέτυχε διάνα, με τον Σάκη Τσιώλη να δικαιώνει για αρχή αυτούς που τον επέλεξαν πετυχαίνοντας το 5 στα 5 στο φινάλε της σεζόν. Ερωτηματικό υπάρχει στο κατά πόσο μπορεί να ανταπεξέλθει στις συνθήκες πίεσης που υπάρχουν σε μια ομάδα όπως είναι ο Άρης για τη νέα χρονιά, ενώ ερωτηματικό υπάρχει και για τη στάση της διοίκησης η οποία δεν φημίζεται για την υπομονή της.


Ας περάσουμε λοιπόν στην ανάλυσή μας:

Κάτω από τα δοκάρια: Έχοντας έναν τερματοφύλακα όπως ο Μιχάλης Σηφάκης κι έναν Βελλίδη για back-up ο οποίος ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της ομάδας όταν του ζητήθηκε οι κίτρινοι μπορούν να είναι ήσυχοι στον «άσσο» για τη νέα σεζόν.

Σηφάκης: Εξαιρετικός στην ευρώπη, με σκαμπανεβάσματα η απόδοσή του στο πρωτάθλημα λόγω τραυματισμών αλλά και εξωγηπεδικών δραστηριοτήτων που φάνηκε να τον επηρεάζουν. Είναι ίσως ο καλύτερος Έλληνας σε αυτή τη θέση αλλά αυτό δεν αρκεί. Η έλλειψη ανταγωνισμού παίζει σημαντικό ρόλο και είναι ένα θέμα που καλείται να λύσει ο προπονητής με τη διοίκηση. 

Βελλίδης: Νέος, ταλαντούχος, πολλά υποσχόμενος για το μέλλον, ανταποκρίθηκε πολύ καλά όταν του ζητήθηκε από την ομάδα. Πολύ καλή εναλλακτική λύση κάτω από τα δοκάρια αν και θα πρέπει να δουλέψει πολύ ακόμα μιας και η θέση του τερματοφύλακα είναι πολύ πιο σύνθετη απ’ότι φαντάζεται ο «μέσος οπαδός».



Αμυντική γραμμή: Σε όσα ματς έπαιξε ο Ρονάλντο Γκιάρο, η άμυνα του Άρη δούλευε ρολόϊ. Σε όσα πάλι χρειάστηκε να παραταχθεί χωρίς τον βραζιλιάνο, τα στόπερ «κουτουλούσαν» μεταξύ τους και γενικά υπήρχε ανασφάλεια στα μετόπισθεν. Η ενίσχυση είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Οι κίτρινοι θα χρειαστούν νέο ηγέτη δίπλα στον Νίκο Λαζαρίδη ενώ θα πρέπει να αποκτηθεί ένα back-up ακόμα στα στόπερ αν όχι και στο αριστερό άκρο.

Το κλειδί: Η εμπειρία του Ρονάλντο Γκιάρο και ο τσαμπουκάς και η ψυχή του Κρίστι Βαγγέλη.

Ο ηγέτης: Νίκος Λαζαρίδης, προσέφερε σε άμυνα κι επίθεση τα μέγιστα.

Αδύναμος κρίκος: Οι εναλλακτικές λύσεις στο κέντρο της άμυνας, καθώς και η ταχύτητα των στόπερ η οποία δε τους βοηθούσε όταν εκτίθονταν από τα χαφ.

Λαζαρίδης: Αποδείχθηκε η καλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού και όχι μόνο. Τα έκανε όλα! Ανίκητος στον αέρα, με καλές τοποθετήσεις σε άμυνα κι επίθεση, σκόραρε σε πολύ σημαντικά ματς για τον Άρη, έδωσε την νίκη μέσα στην Ατλέτικο. Σίγουρα βασικός και αναντικατάστατος. Δικαίως θεωρείται MVP των κιτρίνων από την πλειονότητα των οπαδών.

Ρονάλντο: Ποιοτικός, έμπειρος, με σωστές τοποθετήσεις, ένας «δάσκαλος» για τον εκάστοτε παρτενέρ που είχε δίπλα του τα τελευταία χρόνια. Ανασταλτικός παράγοντας η ηλικία του η οποία δεν του επιτρέπει να συνεχίσει σε υψηλούς ρυθμούς για συνεχή παιχνίδια τη νέα σεζόν.

Βαγγέλη: Η προσωποποίηση του παθιασμένου παίχτη που θέλει να βλέπει ο κόσμος στην ομάδα του. Μαχητικός, ακούραστος με καλές τοποθετήσεις. Μπορεί να υστερεί σε τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά τι παραπάνω να ζητήσεις από ένα παίχτη ο οποίος στην αρχή της χρονιάς δεν υπολογιζόταν και τελικά κατέληξε να είναι μέσα στους διακριθέντες για φέτος. Έχοντας μια γεμάτη σεζόν στο ενεργητικό του θεωρώ πως θα συνεχίσει να προσφέρει και του χρόνου.

Μίσελ: Στην αρχή της χρονιάς ο βραζιλιάνος ξεκίνησε πολύ άσχημα. Δεν ήξερε τι σημαίνει διαγώνια κάλυψη και χρειαζόταν συνέχεια βοήθειες από τον Νίκο Λαζαρίδη ο οποίος τον κάλυπτε ακόμα και στην τουαλέτα! Βέβαια μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι παίχτες που αγωνίζονταν στην αριστερή πλευρά της μεσαίας γραμμής οι οποίοι φρόντιζαν να τον αφήνουν εκτεθειμένο με μόνη εξαίρεση τον Κώστα Μενδρινό. Σταδιακά ο Μίσελ βρήκε τα πατήματά του και αποτέλεσε μια αξιόπιστη λύση αμυντικά ενώ προσέφερε τα μέγιστα στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας μιας και οι κίτρινοι πέτυχαν αρκετά γκολ από φάσεις που ξεκίνησαν απ’τα πόδια του. Βασικός και του χρόνου με το πλεονέκτημα ότι φέτος θα προλάβει να κάνει διακοπές.

Οριόλ: Αποδείχθηκε η χειρότερη μεταγραφή του καλοκαιριού για τους κίτρινους. Όχι μόνο δεν κατάφερε να καλύψει το κενό του Κριστιάν Νασούτι αλλά αποτέλεσε και τον πιο ακριβοπληρωμένο «παγκίτη», χωρίς να βοηθήσει ουσιαστικά όταν του ζητήθηκε. Οι εμφανίσεις του δεν κάλυψαν τις συστάσεις που τον συνόδευαν όταν αποκτήθηκε με αποτέλεσμα να του δώσω μία θετική ψήφο για αποχώρηση! 

Παπαζαχαρίας: Έχοντας έναν μακροχρόνιο τραυματισμό δεν μπόρεσε να προσφέρει στην ομάδα. Πιστεύω πως αν δουλέψει αρκετά θα μπορέσει να αποτελέσει μία καλή λύση στην άμυνα από τον πάγκο.

Κουλουχέρης: Τί να σχολιάσω;;; Αποτελούσε μόνιμα την 4η λύση στα στόπερ της ομάδας χωρίς να το αξίζει και το μόνο που κατάφερε ήταν να μας κάνει να σταυροκοπιόμαστε σε κάθε του εμφάνιση. Να κλείσει την πόρτα φεύγοντας!

Νέτο: Έχασε τη θέση του στην αρχή της χρονιάς από τον Βαγγέλη αλλά του έκατσε λαχείο η φυγή του Χαβίτο μιας και καθιερώθηκε στη δεξιά πλευρά της μεσαίας γραμμής. Έχοντας περισσότερη ελευθερία στο νέο του ρόλο έδειξε σε όλους μας τις επιθετικές αρετές που έχει κυρίως με τα τελειώματά του(1ος σκόρερ της ομάδας), που τόσο τα είχε ανάγκη ο Άρης από παίχτες που αγωνίζονται σε αυτή τη θέση. Εξαιρετικά χτυπήματα στα «στημένα» από το ημικύκλιο της περιοχής και όχι μόνο. Άμα δουλέψει στο τακτικό κομμάτι της νέας του θέσης και κόψει τις κακές παρέες «τύπου Κάλβο» μπορεί να αποτελέσει μέλος του κορμού του φετινού Άρη στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής.

Μεσαία γραμμή: Οι συνεχείς αλλαγές σε ρόλους παιχτών και η απουσία ενός βασικού κορμού στο κέντρο είχε σαν αποτέλεσμα η μεσαία γραμμή των κιτρίνων να παρουσιαστεί μετριότατη. Αν και συμπαγής ανασταλτικά με πολλά τρεξίματα, δημιουργικά περίμεναν πότε θα κατέβει ο Κόκε για να προωθήσει την μπάλα…σε ποιόν άραγε ;; Επιβάλλεται μία ποιοτική προσθήκη δίπλα στον Ρίκι ενώ θα πρέπει να αποκτηθεί επιτέλους τουλάχιστον ένας παίχτης στα αριστερά. 

Το κλειδί: Η χρησιμοποίηση του Νέτο στο δεξί άκρο μετά την πώληση του Χαβίτο και οι ποιοτικές εμφανίσεις του Μενδρινού στην Ευρώπη βοήθησαν τον Άρη επιθετικά.

Ο ηγέτης: Ρικάρντο Φατί.

Ο αδύναμος κρίκος: Οι συνεχείς αλχημείες προσώπων και η απουσία του καλού και έμπειρου Σάκη Πρίττα λόγω τραυματισμών.

Φατί: Πλούσια σωματικά προσόντα, καλή τεχνική και σε μια ηλικία που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Αρκετά καλό σουτ από απόσταση και πολλές αμυντικές αναχαιτίσεις με τη βοήθεια των μακρών άκρων του. Θα πρέπει να δείξει περισσότερη ωριμότητα τη νέα σεζόν για να αποφύγει τις αχρείαστες κίτρινες και να αποτελέσει έναν παίχτη βαρόμετρο στο χώρο του κέντρου.

Τόχα: Ο κολομβιανός πέρα από τη βοήθεια που προσέφερε στην πρόκριση στους ομίλους του Europa League όντας πιο έτοιμος αγωνιστικά από τους συμπαίχτες του, με απίστευτα τρεξίματα στο ανασταλτικό κομμάτι, δε μπόρεσε να δώσει το κάτι παραπάνω στη διάρκεια της χρονιάς. Η απόδοσή του όπως και η φυσική του κατάσταση είχε μεταπτώσεις τη χρονιά που μας πέρασε. Αβίαστα λάθη στη μεσαία γραμμή σε θεωρητικά εύκολες πάσες με αποτέλεσμα να δημιουργεί αρνητικό πρόσημο στο δημιουργικό κομμάτι της ομάδας. Σε συνδυασμό με τα τραγικά τελειώματα φάσεων στην επίθεση είναι φανερό πως δε μπορεί ο Άρης να στηριχτεί πάνω του. Οι πολλοί ρόλοι που καλέστηκε να παίξει δεν αποτελούν δικαιολογία. Χρειάζεται πολύ δουλειά για να δέσει με την ομάδα ενώ θα πρέπει να κόψει τις πολλές τσάρκες που ευθύνονται για τις μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοσή του.
 
Πρίττας: Πρόπερσι έκανε μια χρονιά όνειρο. Ίσως την καλύτερη στην καριέρα του και δικαίως κλήθηκε στην εθνική για το Μουντιάλ. Πέρσι είχε τραυματισμούς και δεν φάνηκε σχεδόν καθόλου. Για να βοηθήσει του χρόνου θα πρέπει να μην έχει τραυματισμούς προκειμένου να έχει αγωνιστικό ρυθμό, τον οποίο απ’ότι φάνηκε μπορεί να τον αποκτήσει μόνο μέσα από συνεχή παιχνίδια σαν βασικός και ποτέ σαν αλλαγή. Όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει μόνο κατά την περίοδο των φιλικών παιχνιδιών προετοιμασίας και όχι εν μέσω κρίσιμων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Για μένα προσωπικά, ή βασικός ή καθόλου μιας και η ηλικία σε συνδυασμό με τη σωματοδομή δεν του επιτρέπουν να κάνει δυναμικό come back από ενδεχόμενο τραυματισμό.

Πορτίγια: Στα τελευταία παιχνίδια έχοντας προσαρμοστεί ελαφρώς έδειξε κάποια θετικά στοιχεία όπως τα καλά χτυπήματα των στημένων φάσεων, τρεξίματα ανασταλτικά, καλή μακρινή μεταβίβαση και μία εξτρά επιλογή στα αριστερά που «πονάνε» οι κίτρινοι. Δεν τον έχουμε δει αρκετά και μόνο ο προπονητής γνωρίζει αν θα του δώσει την ευκαιρία να μας δείξει αν αξίζει ή όχι μια θέση στο ρόστερ των κιτρίνων.

Μενδρινός: Ένα εργαλείο πολυτελείας σαν αλλαγή για οποιονδήποτε προπονητή. Κρατάει μπάλα, βλέπει γήπεδο, μαρκάρει, έχει καλά στημένα, έχει κάθετη πάσα, αλλά….. δεν έχει δείξει ότι μπορεί να στηριχθεί η ομάδα πάνω του. Ενώ στην ευρώπη βοήθησε με τις μεστές του εμφανίσεις, σε ορισμένα παιχνίδια πρωταθλήματος έδειχνε χαμένος. Καλός, χρυσός αλλά όχι βασικός!

Καζναφέρης: Ο Τσιώλης έδειξε να τον προτιμάει στη θέση του δεξιού μπακ. Ένας φιλότιμος παίχτης ο οποίος φαίνεται ότι προσπαθεί και δουλεύει στις προπονήσεις. Με πολύ δουλειά μπορεί να δώσει βάθος στον πάγκο της ομάδας σε όλη τη δεξιά πλευρά.

Τσεζνάουσκις: Ήρθε…δεν ήρθε… ένα και το αυτό. Δεν έδειξε ούτε το 1/3 αυτών που μας είχε συνηθίσει στον Εργοτέλη. Θεωρώ σημαντικό το ότι δε χρησιμοποιήθηκε στη φυσική του θέση και αποτελεί ερωτηματικό για τη νέα σεζόν.

Σακάτα: Όταν τον είδα να αγωνίζεται για πρώτη φορά είδα ένα παίχτη με χαρακτηριστικά Χαβίτο. Καλή φυσική κατάσταση, με διάθεση στο μαρκάρισμα προκειμένου να ικανοποιήσει το πλάνο του προπονητή… αλλά μπροστά ;; Ότι κάτσει! Ο μόνος που δε φταίει βέβαια είναι ο συμπαθητικός Ιάπωνας, αντίθετα με τη διοίκηση η οποία έφερε έναν παίχτη στην Ελλάδα στη μέση της χρονιάς ο οποίος εκτός του ότι δε γνώριζε Αγγλικά έπεσε και σε 2 αλλαγές προπονητών σε διάστημα 4 μηνών. Γενικά νομίζω πως πρόκειται για ένα μέτριο παίχτη με ερωτηματικό στο αν μπορεί να βοηθήσει τη νέα σεζόν έστω και σαν αλλαγή.

Γραμμή κρούσης: Όπως κάθε χρόνο έτσι και τη χρονιά που μας πέρασε ο καημός του αριανού ήταν: Ποιος θα στείλει τη μπάλα στο πλεκτό; Η απάντηση ερχόταν κυρίως από τα μετόπισθεν μέσω των «στημένων». Με την έλευση του Σάκη Τσιώλη η παραγωγικότητα της ομάδας εκτοξεύτηκε, με τη χρήση παιχτών όμως που δεν βρίσκονται πλέον στην ομάδα και σε μια περίοδο που οι ομάδες δεν είχαν και τόσο το μυαλό τους στην άμυνα. Το ρόστερ των κιτρίνων μοιάζει γυμνό στην επίθεση με μοναδικές επιλογές τους Ντάνιελ Τσέζαρεκ και Χρήστο Αραβίδη. Όπως γίνεται αντιληπτό η ενίσχυση στη γραμμή κρούσης του «Θεού του πολέμου» κρίνεται επιτακτική. Εκτός του Καστίγιο που θα πρέπει να κρατήσει στο δυναμικό του οπωσδήποτε, τουλάχιστον ένας ακόμη ποιοτικός παίχτης θα πρέπει να αποκτηθεί.

Το κλειδί: Η αλλαγή φιλοσοφίας που έδειξε η ομάδα επί των ημερών του Σάκη Τσιώλη.

Ο ηγέτης: Ποιός ;;;

Ο αδύναμος κρίκος: Η μονίμως άδεια περιοχή από τα σέντερ φορ της ομάδας.

Τσέζαρεκ: Δεν μπόρεσε να βρει ρυθμό εξαιτίας των τραυματισμών που είχε στη διάρκεια της χρονιάς. Με προβλημάτισε η λογική με την οποία αγωνιζόταν, δηλαδή μακριά από την περιοχή, ενώ δεν τροφοδοτήθηκε επαρκώς στα περισσότερα παιχνίδια. Εγώ πιστεύω στον υγιή Ντάνιελ Τσέζαρεκ, το θέμα είναι τι γνώμη έχει και ο προπονητής…

Αραβίδης: Δεν είναι παίχτης στον οποίο μπορεί ο Άρης να στηριχθεί επιθετικά. Η χρησιμοποίησή του στο δεξί άκρο στα τελευταία φιλικά από τον Σάκη Τσιώλη δε γνωρίζω σε τι βαθμό ικανοποίησε τον Έλληνα τεχνικό πάντως είμαι σίγουρος ότι εκεί μπορεί να αποδώσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του, όποιο κι αν είναι αυτό.

Υ.Γ.1 Θεωρώ εκτός ομάδας τους Νάτσο Γκαρσία και Τόνι Κάλβο και γι’αυτό δεν έκρινα σκόπιμη την αναφορά στα πρόσωπά τους.

Υ.Γ.2 Ντανίλο Περέϊρα και Νέρι Καστίγιο δεν ανήκουν προς το παρόν στο ρόστερ του Άρη και γι’αυτό δεν υπήρξε ανάλυση της προσφοράς τους στην ομάδα. Προσωπικά θεωρώ πως είχαν καλή απόδοση στα ματς που αγωνίστηκαν και θα πρέπει η διοίκηση να κινηθεί για την απόκτησή τους.

Υ.Γ.3 Κατίδης, Οικονομόπουλος, Αγτζίδης, Αγγελούδης, Γιαννιώτας, Διούδης, Γιαννίτσης, Τοπούζης αποτελούν το νέο αίμα στην πρώτη ομάδα και ευχόμαστε να δούμε κάποιους απ’αυτούς στη 18άδα και μετά την περίοδο της προετοιμασίας.

Υ.Γ.4 Ο Ραούλ Μπομπαντίγια ήταν το καλύτερο σέντερ φορ που έχω δει στην ομάδα των κιτρίνων τα τελευταία χρόνια αλλά η παραμονή του όπως ήταν φυσικό αποδείχθηκε αδύνατη.