Η Barca, η Swansea και το ΠΛΑΝΟ !

Η ΒΙΤΡΙΝΑ
   
     Παρακολουθώντας τον τελικό του Champions League, κατά γενική ομολογία, είδαμε την ομάδα της Καταλονίας να παίζει αυτό που λέμε «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» και ακούσαμε τον προπονητή της Μάντσεστερ να αναγνωρίζει την ανωτερότητα του αντιπάλου (πώς να μην το κάνει, αφού οι μπέμπηδες έμοιαζαν με μέτρια ομάδα που κυνηγάει το θαύμα απέναντι στο μεγαθήριο). Όλα αυτά στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης!
     Η παραπάνω αναφορά αποτελεί τη βιτρίνα της διαστημικής Μπαρτσελόνα με τον εξωγήινο Λιονέλ Μέσι και τους ακριβοπληρωμένους συμπαίχτες του. Οι 667 ολοκληρωμένες πάσες από τις 772 που επιχειρήθηκαν από τους μπλαουγκράνα, σε συνδυασμό με το 63% ποσοστό κατοχής και τις 19 τελικές αποτελούν το προϊόν μίας προσπάθειας η οποία ξεκινάει πολύ πίσω από τη βιτρίνα και αποτελεί τα θεμέλια αυτού του οικοδομήματος.

Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ

     Ο Pepe Guardiola ή αλλιώς ο αρχιτέκτονας αυτού του συνόλου είναι ο κύριος υπεύθυνος αυτού του εκπληκτικού αποτελέσματος. Εργαζόμενος αρχικά στα τμήματα υποδομής και έπειτα στην πρώτη ομάδα της Βαρκελώνης μας αποδεικνύει ότι τα αποτελέσματα της δουλειάς σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία δεν αγοράζονται με χρήματα.
     Τρανό παράδειγμα η ιστορική άνοδος της Σουόνσι στην Premier League. Θα μου πείτε…τι σχέση μπορεί να έχει η Μπαρτσελόνα με τη Σουόνσι ; Αρχικά θα ήθελα να αναφέρω πως η Σουόνσι ήταν η ομάδα που πήρε τη σκυτάλη των πανηγυρισμών στο Wembley από την Μπαρτσελόνα μιας και γιόρτασε την άνοδό της στο ίδιο γήπεδο 2 μέρες μετά τον τελικό του Champions League επικρατώντας της Ρέντινγκ με σκορ 4-2. Να περάσουμε όμως και στους ουσιαστικούς λόγους που συνδέουν τους 2 συλλόγους. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, οι παίκτες της Σουόνσι αλλάζουν κατά μέσο όρο 526 πάσες ανά αγώνα, δηλαδή 98 περισσότερες απ’ ό,τι η Άρσεναλ και 214 περισσότερες από τον μέσο όρο της κατηγορίας! Συνδετικός κρίκος των δύο ομάδων δεν είναι άλλος από το «ισπανικό» μοντέλο το οποίο εφαρμόστηκε στους "Κύκνους" αποδίδοντας επιθετικό ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας σε αντίθεση με τα τακτικά δεδομένα του νησιού. Με αφετηρία το 2007, σε συνεργασία με τον τότε ισπανό τεχνικό Μαρτίνεζ η ομάδα της Ουαλίας επικεντρώνεται στη συλλογή παικτών με υψηλή τεχνική κατάρτιση. Η ομάδα παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο καταφέρνει να ανέβει στην Τσάμπιονσιπ με τους Άγγλους αναλυτές να παρομοιάζουν την ομάδα με «Μπαρτσελόνα της Τσάμπιονσιπ» εξαιτίας του στυλ ποδοσφαίρου της. Το 2009 ο Μαρτίνεζ αφήνει τους Κύκνους για τα λεφτά της Γουίγκαν και αντικαθίσταται από τον γνωστό μας από τη θητεία του στον Παναθηναϊκό Πάολο Σόουζα, ο οποίος μένει για μία σεζόν στο Σουόνσι συνεχίζοντας το επιθετικό μοντέλο παιχνιδιού.

Ο νυν τεχνικός Μπρένταν Ρότζερς (στο επιτελείο της Τσέλσι από το 2004 και στο πλάι του Μουρίνιο το 2006 ως τακτικός αναλυτής)  συνέχισε να παρουσιάζει ένα θελκτικό ποδόσφαιρο κατοχής που στηρίχθηκε στο 4-3-3 με αποτέλεσμα να τελειώσει τη σεζόν με το καλύτερο ρεκόρ νικών/ηττών (54.54%) στην ιστορία του Συλλόγου. Φυσικά η Σουόνσι δεν έγινε Μπαρτσελόνα, αλλά με το κατόρθωμά της (τελευταία φορά που βρέθηκε ομάδα από την Ουαλία στη μεγάλη κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος ήταν το 1983) δίνει σε όλους μας το μήνυμα του τι μπορείς να καταφέρεις αν έχεις πλάνο σαν ομάδα και έναν καλό καπετάνιο στο τιμόνι.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ

     Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι για να σταματήσουν να πονάνε τα ματάκια μας όταν βλέπουμε ελληνικό πρωτάθλημα θα πρέπει να μάθουν οι σύλλογοι να δουλεύουν με ΠΛΑΝΟ! Τι εννοούμε όμως όταν λέμε όλοι μας ομάδα με πλάνο 3ετίας, 5ετίας κοκ. ? ΤΙΠΟΤΑ δεν εννοούμε γιατί αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στα λόγια και ποτέ στην πράξη… Πλάνο είναι να πάρεις ριζικές αποφάσεις για το στυλ παιχνιδιού που θέλεις να έχει η ομάδα σου και να το στηρίξεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό σημαίνει πως και οι ακαδημίες σου θα δουλεύουν πάνω στην ίδια βάση ενώ και το προπονητικό τιμ θα φροντίζεις να έχει τα απαραίτητα εφόδια για να δουλέψει στέλνοντάς το στο εξωτερικό με σκοπό την παρακολούθηση σεμιναρίων και γιατί όχι και την αντιγραφή του μοντέλου των μεγάλων κλάμπ. Η γνώση του πώς θα κάνεις τί για να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα αποτελεί το Α και το Ω στον εκάστοτε σχεδιασμό, από το χτίσιμο μιας ομάδας μέχρι το χτίσιμο μιας κολόνας.

ΤΑ ΥΛΙΚΑ 

     Παίχτες υπάρχουν! Υποδομές δεν υπάρχουν! Αν όμως επενδύαμε τα μισά χρήματα από αυτά που δίνουμε σε αμφιβόλου αξίας μεταγραφές, θα υπήρχαν και αυτές. Όταν αναφέρομαι σε παίχτες… φυσικά και εννοώ τα χιλιάδες ελληνάκια που υπάρχουν στις ακαδημίες των συλλόγων! Ρίχνοντας μια ματιά στο φετινό ρόστερ της ομάδας Κ-20, όπως ονομάζονται πλέον οι δεύτερες ομάδες των ΠΑΕ, του ΑΡΗ που ήταν και οι πρωταθλητές αυτής της κατηγορίας τη φετινή σεζόν βλέπω 22 πρωταθλητές! Αλίμονο αν τη φετινή σεζόν δεν καταφέρει να παίξει τουλάχιστον 1! Προσέξτε…1 από τους 22! Όχι 22 παιδιά της αλάνας…22 πρωταθλητές!
     Ως αναφορά τις μεταγραφές για την ενίσχυση των ομάδων μας εννοείται πως θα υπάρχουν κι αυτές, αλλά θα είναι πάντα με σκοπό την εξυπηρέτηση του τρόπου παιχνιδιού μας και την περεταίρω αξιοποίηση του υπάρχοντος υλικού. Οι παίχτες στήνονται μέσα στην ομάδα και όχι η ομάδα πάνω σε ένα ή δύο πρόσωπα. Νομίζω πως αυτή η φράση θα πρέπει να γίνει βίωμα στον εκάστοτε σύλλογο.

Η ΕΥΧΗ

     Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να ξυπνήσουμε επιτέλους σαν χώρα και να αρχίσουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο και στα ελληνικά γήπεδα και όχι μόνο στα γήπεδα του playstation… Λεφτά δεν υπάρχουν, οπότε νομίζω πως ήρθε η ώρα για στροφή στο εγχώριο «προϊόν» με σκοπό την αξιοποίησή του και γιατί όχι μια μέρα και την εξαγωγή του στους μεγάλους συλλόγους του εξωτερικού!