Η πιο ελκυστική ιστορία στο ισπανικό ποδόσφαιρο τη φετινή σεζόν μέχρι τώρα ήταν η σχεδόν απίστευτη επιτυχία της Levante. Η συμπαθητική ιστορία μιας μικρής ομάδας με ελάχιστο μπάτζετ η οποία μπήκε ανάμεσα στο μονοπώλιο των δύο μεγαθήριων της La Liga προκαλώντας το ενδιαφέρον όχι μόνο των ισπανικών αλλά και των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης – με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, την αποστολή ενός ρεπόρτερ από τη New York Times για να ανακαλύψει το τι συνέβαινε.
Ένα σερί από 7 συνεχόμενες νίκες συμπεριλαμβανομένου του 1-0 επί της Real Madrid και 3-0 κατά των Malaga (με τις μεγάλες δαπάνες το φετινό καλοκαίρι) και Villareal (τοπικό ντέρμπι) έφεραν τη Levante στη θέση του οδηγού στην Primera Division (μέχρι πριν από 2 Σαββατοκύριακα). Αυτός ο μικρός σύλλογος με έδρα τη Valencia έχει βρεθεί στη μεγάλη κατηγορία της Ισπανίας μόλις για 7 από τα 102 χρόνια της ιστορίας του χωρίς να έχει κερδίσει κάποιο τρόπαιο. Οι οικονομικές ανισότητες της La Liga – Ο ετήσιος προϋπολογισμός της Levante ανέρχεται στα € 22.000.000, σε σύγκριση με τα € 461.000.000 της Barcelona – κάνουν την ιστορία ακόμα πιο φανταστική.
Πολλά από τα συγχαρητήρια για το επίτευγμα αυτό πήγαν στον προπονητή της ομάδας Juan Ignacio Martinez, και ακόμα περισσότερα στους παίκτες, ένα περίεργο μίγμα ‘γερασμένων’ παικτών που δεν έχει ξανά υπάρξει (η 11άδα που αγωνίστηκε κατά της Malaga ήταν η γηραιότερη στην ιστορία της La Liga). Ωστόσο, ο άνθρωπος του οποίου η φήμη εκτοξεύτηκε περισσότερο από την πρωτοφανή επιτυχία της Levante είναι ο πρόεδρος της ομάδας Francisco ‘Quico’ Catalan.
Ο Catalan τυπικά δεν είναι πρόεδρος. Σε ηλικία μόλις 35 ετών είναι νεότερος κι από κάποιους παίκτες του. Δεν είναι ιδιοκτήτης του συλλόγου, αλλά κλήθηκε να αναλάβει την ευθύνη του ιδρύματος το οποίο κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών της Levante. Ο μισθός του φέρεται να είναι σημαντικά μικρότερος σε σχέση με των άλλων προέδρων της La Liga. Σε ένα πρωτάθλημα όπου οι καιροσκόποι (και ακόμα χειρότεροι) από τον Jesus Gil y Gil της Atletico Madrid στον Joan Laporta της Barcelona και τον Jose del Nido της Sevilla οι οποίοι έφερναν συνήθως αρνητική δημοσιότητα, ακόμα και ντροπή για τους συλλόγους τους, το φρέσκο πρόσωπο του Catalan φαίνεται να άρεσε πραγματικά, προκαλώντας τον θαυμασμό των οπαδών αλλά και των δημοσιογράφων.
Μεγάλο μέρος αυτού του θαυμασμού πηγάζει από το μέγεθος της πρόκλησης που αντιμετώπισε ο Catalan όταν πήρε τον έλεγχο του συλλόγου πριν από λιγότερα από 3 χρόνια. Είχε πρόσφατα υποβιβαστεί, βρισκόταν σε πλήρη αποδιοργάνωση εντός κι εκτός γηπέδου και είχε να αντιμετωπίσει ένα χρέος της τάξης των € 90.000.000 μετά τη θεαματική κακοδιαχείριση του προηγούμενου ιδιοκτήτη Pedro Villarroel (για τον οποίο ο Catalan είχε εργαστεί), ενώ οι παίκτες είχαν κατέβει σε απεργία λόγω των μισθών που είχαν να λαμβάνουν που ήταν της τάξης των € 18.000.000.
Ο Catalan όπως ήταν αναμενόμενο έκανε καλή χρήση του ισπανικού ‘Ley Concursal’, το οποίο επιτρέπει στους συλλόγους να αποφύγουν να πληρώσουν τους πιστωτές και να συνεχίσουν να παίζουν αγώνες, ενώ εργάστηκε για την μείωση των εξόδων και τη βελτίωση κάποιων διεργασιών στο παρασκήνιο. Το Σεπτέμβριο του 2010, υποσχέθηκε να πληρώνει στους πιστωτές € 3.000.000 το χρόνο, εάν αυτοί δεχόντουσαν μείωση στο πλήρως οφειλόμενο ποσό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το ‘κούρεμα’ του χρέους στα € 60.000.000. Επίσης, παρουσίασε ένα πλάνο για να ξεχρεώσει ο σύλλογος μέχρι το 2014, πουλώντας το σημερινό στάδιο της ομάδας (Cituat de Valencia), με σκοπό να μεταφερθεί σε ένα μικρότερο και πιο πρακτικό καινούριο στάδιο.
Αυτή η προσέγγιση ήταν επιτυχής. Ενώ πολλοί σύλλογοι της La Liga συνέχισαν να παρουσιάζουν τεράστια ελλείμματα, οι ισολογισμοί της Levante για το 2010/11 στην πραγματικότητα έδειξαν ένα πλεόνασμα της τάξης των € 2.000.000. Μέσα σε 3 χρόνια το μισθολογικό κόστος μειώθηκε από € 16.000.000 σε € 6.500.000, ενώ και οι μεταγραφικές συμφωνίες της ομάδας, επίσης βοήθησαν. Η ομάδα που ήταν στην κορυφή της Primera Division ξόδεψε το περασμένο καλοκαίρι για νέους παίκτες το ποσό των € 210.000! Με εξαίρεση βέβαια το € 1.000.000 το οποίο πλήρωσε στη Manchester City για τον Felipe Caicedo, μιας και ο παίκτης πωλήθηκε αμέσως στη Lokomotiv Moscow δίνοντας στην ομάδα με αυτή την έξυπνη κίνηση ένα κέρδος της τάξης των € 6.500.000.
 |  |
Μετά τις ήττες από Osasuna και Valencia με 2-0 η Levante υποχώρησε αρχικά στην 3η θέση και έπειτα στην 4η, ενώ είναι πιθανό να πέσει περαιτέρω στο βαθμολογικό πίνακα τις προσεχείς εβδομάδες. Η οικονομική ιεραρχία στο ισπανικό ποδόσφαιρο δε μπορεί να αγνοηθεί εντελώς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρ’ όλα αυτά ο νεαρός πρόεδρος αυτού του μικρού συλλόγου δείχνει να προορίζεται για μεγαλύτερα πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου