Η μέρα που ο μικρός μεγάλωσε..

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία ποδοσφαιρική ομάδα που έπαιζε στο ελληνικό πρωτάθλημα.Δεν ήταν από τις πολύ μεγάλες αλλά είχε αρκετό κόσμο να την υποστηρίζει,γεγονός που της έδινε κύρος και δύναμη.

Τα χρόνια περνούσαν,οι οπαδοί και οι άνθρωποι γύρω από την ομάδα είχαν εκφράσει πολλές φορές την αγανάκτησή τους για τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι.Απαιτούσαν ένα δίκαιο σύστημα που ο καθένας θα έχει το δικαίωμα να πρωταγωνιστήσει και να διακριθεί.Απαιτούσανν καλές διαιτησίες και σωστούς παράγοντες που δεν θα τους ενδιαφέρει να βγάλουν τρελά λεφτά φορτώνοντας τις ομάδες με χρέη.Μιλούσαν για την ηθική και τις αξίες τους ενώ θεωρούσαν ότι συγκαταλέγονται στις μεγάλες ομάδες όχι λόγω τίτλων αλλά λόγω κόσμου,αρχών και συμπεριφορών.Ανέδειξε σπουδαίους ποδοσφαιριστές κι έναν από τους κορυφαίους σστο ελληνικό ποδόσφαιρο.Γι αυτή την ομάδα κάποτε ήταν όλοι περήφανοι και χαιρόντουσαν να τη βλέπουν.

Ο Θεός είναι μεγάλος όμως κι η ζωή τα έφερε έτσι που μία ωραία μέρα,σε μία δύσκολη περίοδο για το σύλλογο,βρέθηκε ένας πρόεδρος με πολλά λεφτά που ήθελε να πάρει την ομάδα κι έδωσε την ευκαιρία σ αυτούς τους ανθρώπους να αποφασίσουν αν θέλουν να γίνουν κι αυτοί μεγάλοι με ότι αυτό συνεπάγεται ή να μείνουν μικροί τηρώντας τις αρχές  και τα πιστεύω τους.Ο πρόεδρος αυτός είχε αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν την ποιότητα και το επίπεδό του προκαλώντας πολλά προβλήματα σε άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία.Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο άτομο είχε την δύναμη να φέρει την ομάδα στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας και να ξανακάνει περήφανο τον κόσμο για το αγωνιστικό τμήμα της ομάδας του.Πέρα από όλα τα άλλα οι άνθρωποι της ομάδας γνώριζαν πως για να πάει μπροστά η δική τους ομάδα έπρεπε να καταστρέψουν μία άλλη μικρότερης δυναμικής από αυτούς..κι ας είχε κερδίσει πανάξια την συγκεκριμένη θέση μέσα στο γήπεδο.

Μετά από αρκετές συζητήσεις η απόφαση είχε παρθεί.Θέλανε να γίνουν ο δυνατός έστω και για μία φορά σε αυτή την ζωή.Δέχθηκαν να πατήσουν πάνω στο πτώμα κάποιου άλλου και να πάρουν αυτοί την θέση του.Θα το έκαναν ξανά αν χρειαζόταν χωρίς δεύτερη σκέψη για τον αν αφήνουν στην άκρη τις αξίες που τους καθοδηγούσαν τόσα χρόνια.

Ας έρθουμε επιτέλους στην πραγματικότητα,υπάρχει ακόμα κάποιος ρομαντικός που πιστεύει στις αρχές τις ομάδας του και πως όταν του δοθεί το δικαίωμα να γίνει ο δυνατός σε αυτή την χώρα δεν θα το κάνει;Υπάρχει περίπτωση ποτέ να γίνει αυτό;Όλοι θέλουν να είναι με τους δυνατούς γιατί έτσι είναι το σύστημα κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ γιατί η αδικία γεννιέται καθημερινά κι εξαπλώνεται σε χρόνο μηδέν σε όλο τον  κόσμο.Το παραμύθι που διαβάσατε δεν έχει τέλος..γιατί δεν είναι γνωστό ακόμα.Μπορεί να μην γίνει τίποτα τελικά,τι σημασία έχει όμως;..η απόφαση είχε παρθεί!